بررسی ویژگی های هنری و سبکی 19 جنبش در معماری مدرن- قسمت دوم

در قسمت اول جنبش های معماری مدرن، 10 جنبش از 19 جنبش معماری مدرن را بررسی کردیم و چگونگی شکل گیری معماری مدرن و تاثیر جنبش های هنری مختلف بر آن را توضیح دادیم. در این مقاله به معرفی 9 جنبش بعدی معماری مدرن می پردازیم.

11-کوبیسم (حجم گرایی) Cubism

کوبیسم بر پایۀ درک جدیدی از هنر پدید آمد که بیشتر بر تفسیر هنرمند استوار بود. شالودۀ گرایش کوبیسم را نفوذ سنت­های فلسفی آرمانگرا و جستجو برای اشکال ایده­آل افلاطونی که نماد واقعیتی ورای تغییرات زودگذر جهان خارج بود، شکل می­داد. نخستین تجلی گرایش­های کوبیستی، در آثار پل سزان به ظهور رسید. او تمامی فرم­های طبیعت را قابل تجزیه به استوانه، کره و مخروط می­دانست و این کیفیت، مشخصه­ی اصلی هنر کوبیسم را شکل داد.

12-پوریسم (ناب گرایی) Purism

هنگامی که اوزان فان و لو کور بوزیه ایدئالیسم افلاطونی را با عقاید مربوط به ماشینی کردن و نوگرایی درآمیختند، آن را پوریسم یا ناب­گرایی نامیدند. در این شیوه، مجموعه­ای از اشیا را به گونه­ای رسم می­کردند که یا در یکدیگر نفوذ یافته و یا از درون یکدیگر قابل رویت باشند. نفوذ اشیا در یکدیگر، مقدمه­ای در ترکیب فضای داخلی و خارجی در کارهای معماری گردید. علاوه بر این، هنرمندان این رویکرد، سلسله مراتبی از اشکال هندسی و درجه­بندی­های رنگی را مطرح کردند که از لحاظ ترکیب­بندی تحت تاثیر قوانین نسبت طلایی بودند.

13-دادائیسم (پوچ انگاری) Dadaism

این سبک، مانند اکپرسیونیسم، سبکی اعتراضی در برابر ارزش‌ها و باید و نبایدهای مرسوم بوده است. از عقاید پیروان این سبک در معماری این بود که خراب کردن نیز نوعی آفرینندگی است و در همین راستا، سبک دیکانستراکشن پدید می‌آید.

14-سورئالیسم (فرا واقع گرایی) Surrealism

این جنبش همزمان با پایان دادائیسم در فرانسه رشد می‌کند و شیوۀ آن، خلق فضاهای متوهم و غیرواقعی است.

15-آبستره (انتزاع) Abstract

در سورئالیسم، فضاها غیرواقعی و المان‌ها واقعی می‌باشند؛ در حالیکه در آبستره، حتی المان‌ها هم غیرواقعی هستند.

16-نئوپلاستیسیسم (شکل گرایی نوین) Neo-Plasticism

در این شیوۀ هنری، سطوح هندسی به ساده­ترین شکل ممکن با یکدیگر ترکیب می­شوند و هنرمند در پی آن نیست که با استفاده از سایه-روشن برای ناظر خطای بصری ایجاد کند. از همین رو، رنگ­ها همه خالص و یکدست هستند و همه­ی تلاش هنرمند معطوف به این است که با سطح، ترکیبی متوازن بیافریند.

17-د ستیل (کدام سبک؟!) De Stijl

دستیل به معنای سبک موجود و نشات گرفته از پیشرفت­های علمی و صنعتی است. پایه­گذار دستیل، هنرمند هلندی تئوفان دوسبرگ بود. از نظر پیروان این مکتب، دستیل، تجرید (انتزاع، آبستره) پاسخی هنرمندانه برای ایجاد توازن در عصری است که عدم توازن ناشی از آگاهی و هوشیاری بر آن حاکم است. ایشان معتقد به گونه­ای هنر انتزاعی با استفاده از شکل­های بنیادی به خصوص مکعب و عناصر عمودی و افقی بودند.

18-سوپرِماتیسم (والاگرایی) Supremacism

سوپره ماتیسم نام گروهی از هنرمندان بود که تصمیم بر پذیرفتن ماشین به عنوان نماد عصر حاضر داشتند. عنصر اصلی اندیشۀ آنان، رئالیسم ستیزی بود و به اعتقاد ایشان، هنر باید خصوصیات بیانی یک ماشین کارآمد را داشته باشد. عناصر هنر سوپره ماتیسم، مربع، مستطیل، دایره، خطوط متقاطع و رنگ­های اصلی بود. اولین صورت آشکار این هنر، مربعی کامل و به رنگ سیاه بر زمینۀ سفید بود که توسط ماله ویچ اجرا شد.

19-فوویسم (ددگرایی) Fauvism

پیشینۀ این جنبش به نمایشگاهی در سال 1905 که توسط گروهی هنرمند فرانسوی به نمایش گذاشته شد، برمی­گردد. نمایش رسمی آثار این گروه، با واکنش تند بازدیدکنندگان روبرو شد. آن­ها با آثارشان به مقابله با سلیقۀ مردم برخاستند. ایشان در آثار خود از رنگ­های نامتعارف به گونه­ای پرخاشگرانه و زمخت و همچنین شکل­های ساده استفاده می­کردند و پرسپکتیو و سایه-روشن در آثار آن­ها جایی نداشت.